کاپیتان مارول تحت فشار برخی انتظارات بسیار سنگین وارد سینماها شد - از این گذشته ، اولین فیلم مارول بود که روی یک ابرقهرمان زن تمرکز کرد - چیزی که طرفداران از زمان معرفی حداقل مرد آهنین 2 از فیلم بیوه سیاه ، منتظر آن بودند. برای هر اقساطی از MCU ، مخاطبان می دانند که می خواهند یک قطعه بزرگتر از یک معمای در حال انجام را بدست آورند ، اما در این مورد ، ما همچنین می دانستیم که با شخصیتی معرفی می شویم که می تواند تأثیر زیادی بر آنچه شکل می داد تأثیر بگذارد. تا بزرگترین فیلم ابرقهرمانی همه زمان ها باشد. این برای تهیه یک فیلم واحد بسیار است ، اما کاپیتان مارول تحت آن مبارزه نکرد. بالا رفت.
کاپیتان مارول به جای اینکه در فرمول مرد آهنین امتحان شده و واقعی که برای معرفی شخصیت هایی مانند Doctor Strange و Ant-Man استفاده شده بود ، به عنوان جستجوی هویت قرار گرفت و مضامین خود را در اطراف این ایده قرار داد که واقعاً به معنای زندگی چیست. تا به پتانسیل شما طبیعتاً ، این کار را از طریق استعاره یک جنگ بین کهکشانی انجام داد ، و این که "پتانسیل" بیشتر توسط شخصیت اصلی درخشان با آتش کیهانی تحت اللفظی در حالی که او راه خود را از طریق سفینه های فضایی می کشد نشان داده می شود. بنابراین ، می دانید ، این بسیار راد است.
بدترین چیزی که می توانید در مورد کاپیتان مارول بگویید این است که کمی سنگین است و گاهی اوقات یک انگشت پا را به صورت کاملا خنک می کند. با این وجود ، این واقعیت این است که "ذرت" واقعا به معنای سرگرم کننده صادقانه و غیرقابل انکار است ، و بین نبردهای کیهانی و شوخیهای در مورد Blockbuster Video ، این یکی بیشتر از مواردی است که تا حد اعتیاد به مواد مخدره زندگی می کرد.
Captain America: The Soldier Winter (2014)
اگر The First Avenger ما را با آنچه کاپیتان آمریکا بزرگ است معرفی کند ، سرباز زمستانی وعده را تحقق می بخشد.
همه چیز درباره این فیلم این ایده را تقویت می کند که او دقیقاً مردی است که شما می خواهید قدرت نجات جهان را داشته باشید. نوت بوک پر از منابع فرهنگ پاپ که او باید برای جستجوی دنیای اطراف خود جستجو کند. دوستی با سام ویلسون که از پیوند تجربه جنگ آنها شروع می شود. وفاداری به دوستانش که او را به خطر می اندازد زندگی خودش را برای نجات باکی به خطر می اندازد. استعفای دادن آخرین فرصت برای مخالفان خود قبل از اینکه ضرب و شتم یک آسانسور پر از خائنانی باشد که وظیفه بیرون کشیدن او را دارند.
اینها همه مجموعه های بسیار خوبی هستند ، اما حتی قبل از این که بدانید که چه مقدار از فیلم در اطراف استیو راجرز مستقر است و فقط جهنم زندگی را از دست افراد بد بدست می آورد ، به کلی اضافه می شود. این چیزهای سرگرم کننده نیز هست.
Captain America: War Civil (2016)
حتی اگر استیو راجرز و باکی بارنز بدون شک مورد توجه فیلم قرار بگیرند ، استدلال کاملاً قانع کننده ای وجود دارد که باید گفت این فیلم باید به جای آن Avengers: War Civil نامیده می شد.
به هر حال ، همه اینها را دارند ، و آنها فقط کاندوم نیستند. این فیلمی است که Ant-Man را به ارمغان آورد ، او را در نوک پیکان هاوکی قرار داد و او را در وسط یک Royal Royal Rumble ابرقهرمانی منفجر کرد. اسکارلت جادوگر تأثیر زیادی گذاشت و دید شخصیت او به همان اندازه که در Age of Ultron اتفاق افتاد ، در حال پیشرفت است. جنگ ماشین از بین رفت و انتقامجویان توسط ماشینهای شرور که فقط می خواستند آنها را تقسیم کنند تقسیم شدند - و دقیقاً همان چیزی را که در پایان می خواست بدست آورد. و اگر این کافی نبود ، آن هم فیلمی که مخاطبان فیلم را به Black Panther و Spider-Man معرفی کرد.
اما جایی که واقعاً موفق است این نیست که شخصیت ها را صاف نکنید تا فضای بیشتری برای یک بازیگر بزرگ ایجاد کند. هر کس لحظه ای از کانون توجه را به وجود می آورد که کار می کند ، جایی را فراهم می کند که مثلث درگیری شخصیت های اصلی گسترش یابد تا جایی که تیم را نابود می کند.
پلنگ سیاه (20)
معرفی بلک پنتر در کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی بزرگترین برجسته در فیلمی مملو از لحظات عالی بود. در واقع آنقدر عالی بود که فشار زیادی روی اولین نمایشگاه انفرادی T'Challa وارد کرد. انتظارات زیاد بود - و کارگردان Ryan Ryan Coogler و ستاره Chadwick Boseman موفق شدند نه تنها در کنار آنها زندگی کنند بلکه با ارائه آنچه که بدون شک یکی از بزرگترین فیلم های ابرقهرمانی تمام دوران است ، از آنها فراتر رفتند.
شاید به این دلیل باشد که بوسمان T'Challa شخصیتی است که با وزن انتظارات خود می جنگد و تحت فشار اینکه باید به ایده پدر خود ادامه دهد ، ملتی از فناوری تخیلی علمی تخیلی را در جهانی رهبری می کند که شهرها از آن سقوط می کنند. آسمان و هیولا سبز روشن هیولا در خیابان ها طغیان می کند. مانند بوسمن ، پلنگ سیاه بیشتر از این است که از این چالش استفاده کند ، اما سفری که او برای رسیدن به آنجا انجام می دهد پر از عوارض فوق العاده قانع کننده ای است. این نشان می دهد که پدرش به همان اندازه که فکر می کرد ، صادقانه نبود - و چالش شرور با عصبانیت قابل توجیه در دنیای اطرافش - نوعی چالش اخلاقی را ایجاد می کند که برای یک مبارزه ابرقهرمانی ایجاد می کند که بسیار فراتر از ضربه زدن نیست. نبرد در اوج. از نظر تغییر چشم انداز ژئوپلیتیکی ، مشکوک بلک پنتر قدرت بیشتری نسبت به هر قهرمان دیگری که ما دیده ایم ، دارد و در حالی که ممکن است قهرمانان دیگر نیز باید درس مسئولیت بزرگی را که با آن به وجود می آید ، بیاموزند ، T'Calla از قبل می داند که این کار را انجام می دهد. questi اوآنچه در این مسئولیت باید شکل بگیرد چیست.
به طور کلی ، فیلم های مارول در بهترین حالت خود را در آغوش می گیرند ، وقتی اکشن وحشی و کیهانی را ناشی از زندگی در جهانی می دانند که در آن Infinity Stones می تواند واقعیت را پیچیده و در جایی که موجودات کیهانی بازی های گلادیاتوری را برگزار می کنند. Black Panther هرگز از ریشه های کمیک بوک های پیشرفته خود دور نمی شود ، اما داستانی را روایت می کند که بسیار ریشه در دنیای واقعی دارد و این کار را به زیبایی انجام می دهد.
Avengers: Infinity War (20)
اگر انتقام جویان فیلمی بود که ثابت کرد شما می توانید شخصیت های مختلفی را که در فیلم های خودشان ایجاد شده بودند جمع کنید و آنها را در مقابل شرحی که تمام دنیا را تهدید می کند ، به یک تیم واحد باورپذیر متحد کنید ، Infinity War فیلمی است که آن ایده را می گیرد. به یک سطح کاملاً جدید این فیلم کل جهان را گرد هم آورده است ، تعداد زیادی از شخصیت ها را جمع می کند و آنها را در برابر تبهکاری قرار می دهد که کل جهان را تهدید می کند.
بیش از هر چیز دیگر ، احساس متقاطع کمیک بوک را به خود جلب می کند ، کامل با همه پیچ و تاب ها ، چرخش ها و مسائل مربوط به کراوات که طرفداران ابرقهرمان انتظار دارند. چندین داستان وجود دارد که همزمان انجام می شود ، هرکدام طعم و احساس خاص خود را دارند اما همه آنها در هر سطح به هم پیوسته اند. آنها بین یکدیگر ساخته و ساخته می شوند ، قهرمان های فردی و قوس های داستانی را مورد توجه قرار می دهند و اطمینان می دهند که هر شخصیت ، از Gamora گرفته تا Spider-Man گرفته تا Doctor Strange تا Black Panther ، همه لحظات امضای بزرگ خود را دارند. و هنگامی که در پایان با هم جمع می شوند ، این درگیری است که در چندین سیاره اتفاق می افتد ، جایی که سهام بسیار باورنکردنی بالا برای هر دو شخصیت بسیار واقعی می شود و برای طرفداران طرفداری که برای این ده سال در این فیلم ها سرمایه گذاری کرده اند.
این داستان به اندازه کافی دشوار است که بتواند در کتابهای طنز خوب کنار بیاید ، و آنها تمریناتی داشته اند که حداقل به سال 1985 و جنگ های مخفی بر می گردد. با دیدن این کار در اینجا ، در یک فیلم عظیم که هنوز هم چنین احساسی از داستانی دارد که در شماره دکتر استرنج شروع می شود و منجر به انتشار موضوع ثور می شود تا اینکه همه با هم جمع شوند؟ تاکنون هیچ فیلم دیگری این کار را نکرده است ، و تصور اینکه یک فیلم دیگر این کار را به خوبی انجام دهد ، تصور سخت است.
ثور: راگناروک (2017)
فیلم های Marvel در بهترین حالت خود هستند وقتی از کمیک ها برای الهام گرفتن استفاده می کنند بدون اینکه بخواهند دقیقاً همان چیزی را که در صفحه اتفاق می افتد از نو بسازند. البته ، ضروری نیست که از منابع منبع خوبی برای ترسیم استفاده کنید ، و اینجاست که راگناروک واقعاً می درخشد.
گفتن این که به شدت از حماسه والت سیمونسون در اواسط دهه 80 اجرا می شود ، آن را به آرامی بیان می کند - تنها چیزهایی که در این فیلم مستقیماً از سیمونسون الهام گرفته نشده اند ، قطعاتی هستند که مستقیماً از گریگ پاک و کارلو پگوولیان می کشند. داستان داستان سیاره هالک ، درست پایین چرخ دنده گلادیاتور هالک. نکته این است که ، فیلم Taika Waititi تمام این قطعات را رها می کند و آنها را به چیزی متفاوت تغییر می دهد. به جای اینکه فقط یک داستان آشنا را بازگو کند ، احساس آن طنز را به خود جلب می کند. دامنه بین سیاره ای ، مخلوط اساطیر علمی تخیلی و خیالی بالا ، سهام عظیم؟ اینجا همه است ، و تا آنجا که فیلم های مارول به کیهانی می روند ، هرگز بهتر انجام نشده است.
و همچنین واقعاً خنده دار است. این بخش تعجب آور نیست ، با توجه به اینکه قبل از راگناروک ، ویتیتی احتمالاً بیشتر برای همکاری با کارگردانی فیلم خون آشام آنچه ما در سایه ها کار می کنیم شناخته شده بود ، اما از زمان بندی کمدی خوب و جذاب کریس همسورث بهره می برد و یک شخصیت شگفت انگیز را آشکار می کند. بعلاوه ، آماده شدن دکتر استرنج بلافاصله برای مقابله با لوکی به عنوان یک تهدید عجیب و جادویی برای سیاره ، احتمالاً لحظه بهتری برای او از هر چیزی است که در واقع در فیلم آویزان او اتفاق افتاده است.
الکساندر پیرس (کاپیتان آمریکا: سرباز زمستانی)